Piet de Rat
Opgewekt opent Tante Jans haar winkeltje en de beer kijkt glimlachend toe hoe de rat, zoals elke morgen tussen haar benen door de winkel insluipt. Binnen bekijkt Piet aandachtig welke spulletjes hij deze morgen heeft gescoord. Hij heeft een plan bedacht, maar voordat hij deze met de anderen gaat delen, besluit hij om eerst maar even een dutje te gaan doen. Als dat ten minste lukt, want hij verveelt zich de laatste tijd enorm. Zo erg zelfs dat hij er niet eens van in slaap kan vallen.
Intussen zitten Grietje de geit en Toto de vos gezamenlijk in de tuin. Grietje ligt met haar poten wijd op de grond en ziet Bokkenpoot de bok aankomen slenteren. Grietje doet net alsof ze hem niet ziet en legt verveelt haar kop op de grond. Bokkenpoot wandelt statig met opgeheven hoofd om Grietje heen en af en toe tikt hij één van haar poten aan. Grietje weet heus wel dat hij dat doet om haar aandacht te trekken, maar ze doet net of ze hem niet door heeft.
Dat vindt de bok niet leuk en schopt steeds harder en dan komt Grietje plots overeind en geeft hem een dikke smakkerd vol op zijn bek. Bokkenpoot de bok springt achteruit en weet niet wat hem overkomt.
Toto de vos grijnst en roept al dansend: ‘Bokkenpoot loopt met Grietje. Bokkenpoot loopt met Grietje.’
Hij heeft er zo’n plezier in dat hij niet in de gaten heeft dat Grietje achter hem staat en zijn staart in haar bek neemt.
Dat vindt Toto de vos niet leuk en probeert zijn staart los te wrikken, maar hoe harder hij trekt, hoe steviger Grietje zijn staart vasthoudt.
Plotseling laat Grietje zijn staart los en rolt Toto over het gras in de richting van de beukenboom. Bokkenpoot heeft de grootse lol wanneer hij Toto verslagen in het gras ziet liggen.
‘Het is je eigen schuld,’ roept Grietje. ‘Het is niet leuk zoals jij Bokkenpoot altijd aan het plagen bent.’
Plotseling zien ze Tante Jans in de deuropening staan en ze begrijpen dat ze zich koest moeten houden. Het gezicht van Tante Jans staat op onweer en als dat zo is kan ze heel boos worden. Tante Jans houdt er niet van als ze gezamenlijk ruzie maken.
Toto de vos druipt af en verdwijnt onder de schutting door. Grietje ziet haar kans schoon en loopt statig op Bokkenpoot af. Geeft hem nog een flinke pakkerd en fluistert: ‘Die vos hebben we samen maar mooi verjaagd.’
Bokkenpoot schut met zijn kop en gaat weer terug naar zijn eigen plekje, maar niet voor dat hij haar laat weten dat hij echt geen verkering met haar wil.
Grietje kijkt hem na en gaat opnieuw verveeld op de grond liggen.
Ze tuurt naar het kattenluikje en ziet Piet de rat naar buiten komen. Die kijkt voorzichtig om zich heen of hij niemand ziet en rent dan naar het schuurtje waar hij onder de grond verdwijnt.
Grietje vraagt zich af wat hij daar toch elke morgen doet? Na een tijdje komt hij terug en ziet dat Grietje hem in de gaten heeft. Voorzichtig komt hij naar haar toe en gaat voor haar zitten. Wrijft bedreven zijn snorharen schoon en vraagt waarom ze hem zo ligt te begluren?
Grietje haalt haar schouders op en vraagt Piet of zij zich ook zo verveelt. Grietje knikt.
Piet vertelt haar dat hij er al maanden over zit te broeden hoe ze die verveling inhoud kunnen geven. ‘Niet dat ik me verveel. Nee, ik heb het te druk met van alles en nog wat,’ zegt hij stoer.
‘Waarom zou jij je de dan met onze verveling willen bemoeien,’ blaat Grietje?
‘Oké, ik verveel me natuurlijk ook wel eens. Iedere morgen hetzelfde, daar is geen bal aan,’ antwoordt Piet.
‘Grietje we moeten er echt iets aan doen. Niet alleen voor ons, maar voor ons allemaal. Ik weet zeker dat de anderen zich ook stierlijk vervelen.’
‘Oké, je hebt gelijk. Heb jij een idee wat,’ vraagt Grietje.
Piet knikt en fluisterend vertelt hij Grietje wat zijn plan is.
Blijf de verhalen van het wolwinkeltje volgen, dan kom je er vast achter wat Piet van plan is.