De Wens
Diep in gedachten loopt Freek naar school. Om de één of andere reden heeft hij niet zoveel zin om naar school te gaan. Terwijl zijn klasgenootjes vrolijk heen en weer rennen staat hij tegen de muur aan in het niets te staren. Juf Grentina houdt hem al enkele dagen in de gaten en gisteren had ze hem gevraagd of hij haar wilde vertellen waarom hij zo afwezig was, maar Freek had zijn schoudertjes opgehaald en geantwoord: ‘Dat weet ik niet.’
In werkelijkheid weet Freek heel goed wat er met hem aan de hand is, maar dat wilde hij haar niet vertellen, omdat hij juf Grentina geen verdriet wil doen.
Hij mist juf Elke. Niet dat hij juf Grentina niet aardig vindt, nee dat is het niet. Hij vindt haar reuze aardig, net als juf Elke.
Gelukkig is hij vanmiddag vrij en dan gaat hij weer heerlijk naar het bos, daar wordt hij vast vrolijker van. Als de juf de bel luidt rennen de kinderen één voor één naar de klas.
De ochtend is snel voorbij en om twaalf uur komen de kinderen naar buiten om naar huis te gaan. Ook Freek loopt naar huis en na het eten pakt hij zijn hengel om te gaan vissen. In het bos heeft hij de vorige keer een vijver ontdekt en heel misschien heeft hij geluk en vangt hij een vis. Dat zou gaaf zijn want dan kan moeder die vanavond bereiden.
Stevig stapt hij door, want de vijver is best een eindje weg. Daar maakt hij zijn hengel klaar en gaat prinsheerlijk aan de waterkant zitten. Al snel dwalen zijn gedachten naar juf Elke en voelt hij zijn kleine hartje sneller slaan. ‘Oh juf Elke, waarom ben je ook weggegaan. Ik wou dat je nog hier was. Juf Grentina is heus wel lief en aardig, maar ik mis u zo,’ fluistert hij.
Plotseling verschijnt er een enorme blauw-gele lichtflits die hem verblind en hij knijpt zijn ogen dicht. Als hij ze weer opent wordt hij aangestaard door een lieveheersbeestje.
Freek begrijpt er niets van. Waar komt die nou opeens vandaan, vraagt hij zich af?
‘Kan ik je misschien helpen,’ vraagt het lieveheersbeestje?
‘Mij helpen, waar zou jij mij nou mee kunnen helpen,’ antwoordt Freek.
‘Zojuist sprak je een wens uit en die zou ik voor je kunnen vervullen.’
‘Echt waar?’
‘Ja hoor, als je dat zou willen kan ik dat voor je regelen. Wat is daarop je antwoordt.’
‘Je bedoelt dat je juf Elke weer terug kan halen?’
‘Zeker, als jij dat wil dan kan ik dat regelen.’
Freek wordt wat achterdochtig en kijkt om zich heen. Het moet niet gekker worden, ik denk dat ik veel te veel loopt te piekeren, denkt hij.
‘Ik ben echt hoor en dat heeft niets met jouw gepieker te maken,’ zegt het lieveheersbeestje.
‘Hoe kan jij nou weten wat ik denk,’ vraagt Freek.
‘Ja, dat is mijn geheim. Wil je juf Elke terugzien, of niet?’
‘Ja heel graag. Ik mis haar enorm.’
‘Oké, wacht maar rustig af,’ antwoordt het lieveheersbeestje.
Weer verschijnt er een enorme blauw-gele lichtflits en plots is het lieveheersbeestje alweer verdwenen.
Opeens voelt Freek een klein rukje aan zijn hengel en hij begrijpt dat hij beetheeft. Rustig haalt hij zijn prooi binnen en vol trots kijkt hij naar zijn vangst. ‘Wat zal moeder hier blij mee zijn,’ fluistert hij.
Trots op zijn vangst loopt hij naar huis en het hele voorval met het lieveheersbeestje is hij alweer snel vergeten.
Freek heeft heerlijk geslapen en glimlachend denkt hij aan moeder die gisteren zo blij was geweest met zijn vangst. Ze had er een heerlijke maaltijd van bereid en het hele gezin had ervan gesmuld.
Snel pakt hij zijn huiswerk en hoopt maar dat hij zijn rekensommen, die hij gisteravond nog even snel had uitgerekend, goed had gemaakt.
In de verte hoort hij de schoolbel en snel rent hij naar de klas. Buitenadem komt hij als laatste de klas binnen.
‘Nee hè, wie is er weer eens te laat,’ hoort hij roepen.
‘Ga maar snel zitten,’ zegt de juf.
Verschrikt kijkt Freek de juf aan en zijn blik gaat uit naar de persoon die naast haar staat. Voor de klas staat niet alleen juf Grentina, maar ook juf Elke.
Freek begrijpt er niets van. ‘Ja juf Elke,’ antwoordt hij en dan hoort hij de andere stiekem giechelen.
Telkens als juf Grentina in de loop van de dag iets aan hem vraagt verwart hij haar met juf Elke.
Tijdens het speeluurtje plagen de kinderen hem met het feit dat hij juf Grentina steevast juf Elke noemt. Freek begrijpt er niets van, waarom doen ze toch zo. Zien zij dan niet wat hij ziet?
Er gaan twee dagen voorbij en nog steeds is juf Elke aanwezig. Juf Grentina begrijpt dat er met Freek iets aan de hand is en besluit even met hem te gaan praten.
Als de andere voor het speeluurtje naar buiten mogen vraagt ze of hij even wil blijven zitten. Freek is bang dat hij straf krijgt, maar hij kan zich niet herinneren dat hij iets verkeerds heeft gedaan.
‘Heb ik iets fout gedaan,’ vraagt hij.
‘Nee lieverd, er is niets waar jij je zorgen om hoeft te maken. Ik maak me zorgen over jou.’
‘Oh…,’
‘Zou je mij willen vertellen wat er met je aan de hand is. Elke keer als ik je een werkje opdraag, noem je mij juf Elke. Vertel eens is juf Elke hier in de klas?’
Verschrikt kijkt hij haar aan. Hoe kan dat nou, hoe weet de juf dat.
‘Freek, je kan het mij rustig vertellen, ik denk dat ik weet hoe het komt dat je haar ziet.’
‘Echt waar, ziet u haar ook?’
‘Nee schat ik zie haar niet, maar ik heb die wens ook niet uitgesproken.’
‘Hoe weet u dat ik dat gewenst heb?’
‘Omdat ook ik een gnoom ben. Begrijp je?’
‘Nee, maar ik miste haar zo en toen ik aan het vissen was wenste ik dat zij hier zou zijn. U bent ook lief hoor, maar juf Elke…’
‘Dat begrijp ik best. Weet je toen ik hier pas woonde heb ik mij ook zo gevoeld, maar toen heeft Karel mij geholpen, maar dat zal in dit geval niet gaan. We zullen terug moeten gaan naar de plek waar jij de wens hebt uitgesproken, tenminste als je wilt dat juf Elke weer teruggaat naar haar eigen huis, naar Bose terug.’
‘Ja juf, dat wil ik. Juf Elke hoort nu bij Bose.’
‘Oké, zullen wij na schooltijd samen naar de plek gaan, waar jij je wens hebt uitgesproken. Onderweg zal ik je alles uitleggen.’
‘Heel graag juf, de andere kinderen denken dat ik niet goed wijs ben.’
‘Oh…, trek je daar maar niets van aan hoor. Dat komt vanzelf wel weer in orde.’
Na schooltijd lopen juf Grentina en Freek eerst samen langs het huis van Freek om aan moeder te vertellen dat ze samen even gaan wandelen.
‘Weet je Freek, wat jou is overkomen is eigenlijk een hele bijzondere gebeurtenis. Dat geeft aan hoe speciaal jij bent en het is ook niets om bang voor te zijn.’
Samen komen ze aan bij de vijver en met een zachte stem roept Grentina: ‘Elanora, mooie bloem, ben je hier?’
Er gebeurt niets en opnieuw roept Grentina: ‘Elanora, mooie bloem, ben je hier?’
Plotseling horen ze het ruizen van de bladeren en verschijnt er een wondermooie elf.
‘Hallo Grentina, riep je mij.’
‘Ja Elanora, dat was ik samen met Freek hier. Je kent Freek vast nog wel.’
‘Zeker,’ antwoordt Elanora. ‘We kennen Freek hier allemaal.’
Freek kijkt haar met grote ogen aan. Hoe kan dat nou. Wie zijn we en waar kennen ze hem van?’
‘Elanora, wij zijn hier om je te vragen om juf Elke weer terug te laten keren naar Bose. Freek miste haar enorm, maar het is nooit zijn bedoeling geweest haar van Bose te scheiden. Dit hele gebeuren is ook erg verwarrend voor hem. Hier is hij nog lang niet aan toe. Ik weet dat je het goed bedoeld hebt, maar Freek is een hele speciale gnoom die nog lang niet alles weet van gnomen.’
‘Grentina, je weet dat wij niet zomaar alles terugdraaien wat andere wensen. Je zult ons moeten beloven dat jij Freek onder je hoede neemt. Net zoals juf Elke dat deed.’
‘Als dat is wat je wilt en als dat ook de afspraak met juf Elke was, dan neem ik deze taak op mij,’
Antwoordt Grentina.
‘Goed dan, alles zal weer zo zijn als voor zijn wens en Freek je moet mij beloven dat je in het vervolg wat voorzichter zal zijn met je wensen. Beloof je dat?’
‘Ja Elanora,’ antwoordt Freek zacht.
En zo heeft Freek kennis gemaakt van het feit hoe speciaal hij is, maar hij begrijpt ook dat hij nog heel veel moet leren in de wonderlijke wereld van de Gnomen.