Sportdag
Elke derde dinsdag van september wordt er in Oetel een sportdag georganiseerd. Alle inwoners doen daaraan mee en het dorp is dan één groot sportveld. De afgelopen dagen hebben vele geoefend om in de sport, waar zij goed in zijn als beste naar voren te komen. Degene die geen sport beoefenen helpen mee om de dag feestelijk te laten verlopen. Met iedereen is rekening gehouden en jong en oud heeft het reuze naar zijn zin.
Karel heeft Grentina gevraagd of zij zich vooral met de kleintjes wil bezighouden en daar is ze hem reuze dankbaar voor. Samen met juf Elke heeft ze de afgelopen week de kinderen begeleid en de kinderen zijn erg gedreven om hun beste beentje voor te zetten.
Om 11.00 uur wordt het startschot gegeven en al snel gaat iedereen zo op in zijn eigen sportonderdeel dat ze de tijd uit het oog verliezen. Voordat ze er erg in hebben zijn alle sportactiviteiten beëindigd en de winnaars bekend.
Moe en voldaan verzamelen ze zich en ploffen neer in het warme zand. Voor alle deelnemers staat er een koel drankje klaar en daarna worden er lekkere hapjes klaargezet.
Karel en juf Elke zitten samen voor zijn huisje aan een tafeltje en overleggen met elkaar.
‘Wel Elke, wat denk je. Ben je het met me eens, zou ze een goede vervangster kunnen zijn?’
‘Ja, dat weet ik wel zeker,’ antwoordt Elke. ‘De afgelopen dagen hebben de kinderen haar leren kennen en ik heb er een goed gevoel over. Ze is een natuurtalent. Denk je dat zij mij zou willen opvolgen?’
‘Dat denk ik wel. Ook ik heb haar de afgelopen dagen gadegeslagen en heb haar nog nooit zo blij en ontspannen gezien. Zullen we het haar zo dadelijk vragen?’
‘Dat vind ik een goed plan,’ antwoordt juf Elke. ‘Karel wat zit je toch fijn hier, maar wat zie ik heb je een nieuw dak op je huis?’
‘Ja dat klopt, na de storm bleek het zo lek als een mandje te zijn. Flits en Jorhim hebben samen hard gewerkt om het dak te vernieuwen en ik ben hen daar erg dankbaar voor.’
‘Het is inderdaad heel mooi geworden en we boffen maar met zulke handige bewoners onder ons.’
‘Ben je niet bang dat je ons zal gaan missen,’ vraagt Karel?
‘Natuurlijk ga ik jullie missen, maar ik zal toch niet de eerste kaboutervrouw zijn die haar man volgt.’
‘Nee, dat denk ik ook niet, maar ik ga je wel missen.’
Grentine zit met de kinderen na te praten over de gebeurtenissen van de afgelopen middag en ziet dat Karel haar wenkt om naar hem toe te komen.
‘Hartendiefjes, ik zie dat Karel wil dat ik even naar hem toe kom. Jullie hebben het heel goed gedaan vandaag. Ik hoop dat ik jullie snel weer kan helpen en voor straks, slaap lekker.’
Elk kleintje krijgt een aai over zijn bol en eenieder fluistert ze een lief woordje toe. Ze vindt het jammer dat ze zich niet vaker met de kleintjes bezig kan houden. Wie weet, misschien ooit?
Rustig loopt ze in de richting waar Karel en juf Elke aan het tafeltje zitten.
‘Hallo Grentine, ga even zitten,’ begint Karel. ‘Elke en ik willen je iets vragen?’
‘Oké, wat kan ik voor jullie doen.’
Karel kijkt naar juf Elke. ‘Wil jij het woord nemen,’ en juf Elke knikt.
‘Karel en ik willen je vragen of jij er wat voor voelt om mijn taken op school over te nemen. Volgende maand vertrek ik om te trouwen en dat betekent dat ik mijn functie hierop school moet opgeven. Ik verhuis naar het dorp achter de heuvels en wij denken dat jij heel geschikt bent om mij te vervangen. De kinderen hebben je de afgelopen dagen leren kennen en ze zijn dol op je.’
Verbaast kijkt Grentine het tweetal aan. Dat juf Elke gaat trouwen was haar niet bekend, maar nu begrijpt ze wat Karel die middag had bedoeld toen hij zei: ‘Weet je eigenlijk wel dat je een geschenk uit de hemel bent.’
‘Natuurlijk wil ik dat, heel graag zelfs en ik beloof je dat ik goed voor de kleintjes zal zorgen.’
Juf Elke kijkt haar lachend aan en is ontzettend blij dat Grentine haar taken wil overnemen. ‘Zullen we de kinderen morgen vertellen dat jij mij gaat vervangen?’
‘Heel graag,’ antwoordt Grentine.
De volgende morgen vraagt juf Elke aan de kinderen of ze even stil willen zijn en op hetzelfde moment komt Grentine de klas in en gaat naast juf Elke staan.
‘Ik had aan jullie beloofd dat ik een nieuwe juf voor jullie zou gaan zoeken en die hebben Karel en ik gevonden. Eigenlijk kennen jullie haar al omdat ze de afgelopen tijd ons al heel fijn heeft geholpen.
‘Ik weet wie het is,’ roept Freek. ‘Ik weet het al.’
‘Oh ja hoor, hij weet het alweer,’ roepen de anderen.
‘Wie is het dan,’ richt de groep zich tot Freek.
Freek kijkt ze ondeugend aan en springt dansend in het rond. De andere snappen er niets van. Wat bezielt die Freek nu weer’
‘Nou simpel toch. Wie heeft ons geholpen tijdens de sportdag,’ antwoordt Freek.
De gezichtjes kijken nu allemaal naar Grentine, die lachend naar hen knikt.
‘Gaaf…,’ roepen de kinderen, maar dan is het plotseling stil omdat ze begrijpen dat als Grentine komt, juf Elke vertrekt.
‘Het is inderdaad Grentine,’ antwoordt juf Elke. ‘Ik ga jullie dan wel verlaten, maar ik beloof jullie dat ik regelmatig op bezoek kom.
Juf Elke begrijpt dat de kleintjes een beetje in de war zijn. Aan de ene kant is het fijn dat er een lieve nieuwe juf komt, maar aan de andere kant moeten zij afscheid van haar nemen. Ook zij heeft daar gemengde gevoelens over, maar voor haar is dat toch even iets anders. Straks als ze getrouwd is krijgt ze haar eigen gezin en dat is toch waar ze als klein kaboutervrouwtje van droomde.