Het Wolwinkeltje van Tante Jans
De mysterieuze zolder
Vol trots draagt Suus haar pop met zich mee. De kinderen uit haar klas verzamelen zich rondom haar en vragen waar haar moeder deze heeft gekocht? Suus twijfelt eraan of zij wel moet vertellen dat zij de pop bij Tante Jans heeft gekocht. Stel je voor dat ze nu allemaal naar het winkeltje zouden gaan. Zit Tante Jans daar wel op te wachten, vraagt ze zich af en dus antwoordt ze dat zij het niet weet?
‘Ik zal het aan mijn moeder vragen dan horen jullie het wel.’
Teleurgesteld laten ze haar weer alleen en Suus richt zich weer op haar schoolwerk. Tenslotte is school ook belangrijk.
In de pauze hoort ze een paar klasgenootjes fluisteren over een zolderkamer. Daar bevinden zich spulletjes, die van een oude dame zijn geweest en er schijnt zo nu en dan iets vreemds aan de hand te zijn op die zolder. Suus is erg nieuwsgierig en probeert te achterhalen waar of die zolder zich bevindt.
Eén van de kinderen verklapt haar waar het huis staat en ze besluit na schooltijd opzoek te gaan naar het huis. Het blijkt dat het huis zich tegenover het winkeltje van Tante Jans bevindt en Suus besluit even bij haar langs te gaan.
Als ze de deur opent klingelt de winkelbel en ziet ze Meneer Beer in de etalagehoek. Het lijkt erop dat hij zit te slapen, of doet hij maar alsof? Suus loopt naar achteren waar Tante Jans thee aan het zetten is.
‘Hallo Suus, heb je trek in een lekker kopje thee?’
‘Ja heerlijk, hoe gaat het met u?’
‘Veel beter schat, veel beter. Kom laten we in de tuin gaan zitten.’
Samen gaan ze op het bankje bij de grote beukenboom zitten en zwijgend drinken ze de thee.
Suus kijkt in het rond en ontdekt het huis waarvan ze beweren dat daar zich geheimzinnige dingen afspelen.
Grietje komt naast haar staan en volgt haar blik richting het huis. Toto de vos springt op haar schoot en vraagt zich ook af waar ze toch zo nieuwsgierig naar zit te staren?
Bromknor komt waggelend op hen aflopen en staart, net als de andere, in de richting van het huis. Behalve Piet de rat, die rent hen voorbij en verdwijnt onder de grond bij het schuurtje.
‘Is er iets,’ vraagt Tante Jans?’
Suus besluit dat het misschien verstandig is om maar niet te vertellen wat ze heeft gehoord.
‘Nee hoor, ik kijk alleen maar,’ antwoordt ze.
Toto legt voorzichtig zijn poot rond haar nek en fluistert in haar oor. ‘Jij hebt zeker het gerucht gehoord dat daar een meisje woont. Weet je, ik heb haar gezien, maar niemand wil mij geloven.’
Grietje stoot Toto aan en wenkt hem dat hij mee moet komen. Suus kijkt ze na en ziet dat de dieren bij elkaar gaan staan en hoort ze smoezen. Ze kijkt tante Jans aan, maar die heeft niets in de gaten en drinkt rustig haar thee op.
‘Je moet een keer leren je mond te houden Toto,’ snauwt Grietje.
‘We weten niet eens of we haar wel kunnen vertrouwen,’ fluistert Bromknor. ‘Dat zal wel meevallen. We weten zelf ook niet wat er zich daar echt afspeelt. Als we Koos de kat moeten geloven…’
Bromknor houdt plotseling op omdat hij in de gaten heeft dat Koos de kat inmiddels achter hem staat.
‘Hoezo… Als we Koos de kat moeten geloven. Ik weet zeker dat daar iemand is. Als ik s’nachts op het raamkozijn lig, zie ik, zeker weten, dat het licht daarboven aangaat en er een meisje voor het raam staat. Kom nou zeg, je hebt me zelf vertelt dat jij haar ook hebt gezien,’ bromt Koos de kat.
Toto steekt zijn poten in de lucht en loopt weg. ‘Ik hou me erbuiten en bemoei me met mijn eigen zaken. Waarschijnlijk is het allemaal een kwestie van toevalligheden.’
‘Waar hebben ze het over,’ vraagt Suus?
‘Lieve schat, bemoei je er maar niet mee. Voor je het weet kom je niet meer van ze af. Het zijn belhamels. Je kan maar beter zelf op onderzoek uitgaan. Maar Koos heeft wel gelijk, ook ik heb vanuit mijn slaapkamer iets gezien. Weet je, iedere keer denk ik dan dat ik mijn Annabel zie staan,’ antwoordt Tante Jans.
Suus merkt op dat Tante Jans echt verdrietig is, maar begrijpt er niets van. Ze zit ergens mee, maar wat? Is dit alles al niet wonderlijk genoeg. Niemand zal haar toch geloven als ze vertelt wat ze hier meemaakt. Ik moet hier eens heel goed over nadenken.
‘Hé Suus,’ hoort ze een stemmetje die ze uit duizenden herkent. ‘Hier, beneden schat. Het beest dat een stukje heeft bijgedragen bij de aankoop van je pop.’
Piet de rat zit boven op haar schoen en vraagt of hij naar boven mag klimmen.
‘Kom maar Piet. Ik ben een beetje in de war door al dat gedoe hier in de tuin.’
Hij gaat in haar handpalm zitten en zegt: ‘Suus…, Beer vraagt of je even bij hem wil komen. Hij wil even met je praten. Ga maar gauw.’ Hij springt van haar hand en laat zich langs haar kleding naar beneden glijden. Piet ziet haar naar het winkeltje lopen en hij haalt zijn schouders op en schut met zijn koppie. Dat wordt niets met haar. Tante Jans waar begin je aan, vraagt hij zich af en verdwijnt onder het schuurtje.
Beer zit op de toonbank en vraagt of ze naast hem wil komen zitten. ‘Lieve schat, je bent een beetje in de war hé. Ik begrijp dat best hoor. Als je hier niets mee te maken wil hebben, kan je maar beter vertrekken. Maar als je hier wilt blijven komen, geef de dieren dan de tijd om jou beter te leren kennen. Het komt goed. Eerlijk is eerlijk, we hebben je hard nodig, echt waar. En…, als Tante Jans je binnenkort vraagt om haar te helpen en je antwoordt is ja, dan kan je niet meer terug. Als je nee zegt dan zal je ondervinden dat alles wat je hier hebt meegemaakt, maar een droom was. Je zult je niets van dit alles kunnen herinneren en dan leef je je leven zoals je dat altijd hebt gedaan. Geloof me het komt vast allemaal goed.’
‘Weet je Beer. Ik ben inderdaad een beetje in de war. Het is allemaal zo ongeloofwaardig. Ik ben er een beetje bang voor, maar aan de andere kant vind ik het ook wel spannend. Ik ga erover nadenken. Als dat mag tenminste?’
‘Dat is heel goed Suus. Wij wachten in spanning af wat je doet. Je bent een lief, sterk en een heel slim meisje.’
‘Ja… ja…, slijmbal, zegt ze met een glimlach en verlaat de winkel, want inmiddels is het wel wat laat geworden en mama zal niet weten waar ze blijft.