Emma en de vlinders

Samen met haar familie woont Emma in een veel te klein huisje. Ze zou net als haar vriendinnetjes ook wel in een groter huis willen wonen, maar dat is helaas niet mogelijk. Haar ouders zijn erg arm en ze kunnen nauwelijks rondkomen van het geld dat papa bij de boer verdient. Ze is vaak droevig omdat ze zich zorgen maakt over de toekomst van haar ouders en zichzelf. Ze zou zo graag willen dat ze gelukkig waren, maar ze zou niet weten hoe ze dat zou kunnen verwezenlijken. Niet dat ze altijd droevig is. Integendeel, haar ouders zijn ontzettend lief voor haar en ze proberen met het weinige geld dat ze hebben het zo gezellig mogelijk te maken. Als ze jarig is maakt Papa altijd een mooi cadeau voor haar. Trots laat ze deze dan aan de andere zien, maar zo nu en dan maakt één van haar vriendinnen een gemene opmerking over het cadeau waar zij zo trots op is. Dat doet haar altijd pijn, maar daar spreekt ze nooit over met haar ouders. 

Het huisje waar zij in woont, staat aan de rand van het bos en Emma vindt het heerlijk om te wandelen en de natuur te bekijken.

Op een dag loopt Emma dromerig door het bos en heeft niet door dat ze veel te ver het bos in loopt. Ze is verdwaald. Waar ze ook kijkt, ze kan geen herkenningspunt ontdekken. Vermoeid gaat ze op een boomstam zitten en probeert zich te herinneren welk pad ze had genomen. 

Opeens ontdekt ze een rups. Niet zomaar een rups, nee één met prachtige kleuren die schitteren in de zon. Vol bewondering bekijkt ze hem en ze voelt haar hart warm worden van vreugde.

Plotseling begint de rups tegen haar te spreken: ‘Lieve schat, ik zie dat je verdrietig bent. Kan ik je helpen om je zorgen te verlichten en je gelukkig te maken. Loop maar met me mee, dan laat ik je iets heel moois zien. Een heel bijzonder veld. Daar waar rupsen veranderen in feeërieke vlinders.’

Vol verbazing kijkt Emma hem aan, maar besluit om hem te volgen. Midden in het bos betreden ze een betoverende open plek. Er staan talrijke kleurige bloemen en er is een overvloed aan vlinders. Nog nooit had ze er zoveel bij elkaar gezien. Ze fladderen vrolijk rond en vullen de lucht met hun betoverende schoonheid. Emma kan haar geluk niet op en het droevige gevoel binnenin haar hartje verandert in blijdschap.

De rups die haar naar de prachtige open plek had begeleid en inmiddels ook was veranderd in een mooie vlinder, begeleidt haar na een poosje weer terug naar huis. 

Als Emma het pad naar het dorp inloopt merkt ze dat er veel veranderd is. Emma is zo gelukkig dat ze helemaal is vergeten dat haar ouders wel eens ongerust zouden kunnen zijn. Ze is immers uren van huis geweest. Haar verdriet is vervaagd en haar ouders zijn blij verrast als ze hun dochter zo flonkerend van geluk terugzien. Ze merken dat er op de één of andere manier een verandering bij hun kleine meisje heeft plaatsgevonden. Ze is niet langer verdrietig en ze straalt van geluk.

Emma vertelt haar ouders over haar avontuur met de prachtige vlinders. ‘Echt waar, ik heb nog nooit zulke mooie vlinders gezien,’ vertelt ze opgewonden.

De hernieuwde kracht en blijdschap die Emma voelt blijft tot op de dag van vandaag voortduren en ze help haar ouders waar ze maar kan. Met hernieuwde ideeën en slimme ingevingen heeft Emma hun levensstandaard verbetert. Ze zorgt niet alleen voor zichzelf en haar ouders, maar ze helpt ook anderen. Ze leert ze dat ze tegen de armoede kunnen vechten. Het kost wel energie, geduld en zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen dat sommige van hen eerst moeten leren opbouwen.

De open plek midden in het bos heeft Emma nooit meer kunnen ontdekken, maar toch is zij ervan overtuigd dat die bijzondere plek ergens is. Misschien ontdekt jij, als je erg verdrietig bent ook wel zo’n speciale plek in je omgeving. Een plek, die jou net als Emma laat inzien dat het leven veel te mooi en te kort is om droevig te zijn. Je zult zien dat ook jij daar kracht uit haalt om weer gelukkig te worden.