De snelle pijl
Ergens verscholen tussen hoge groene bergen ligt een klein dorpje dat bijna niet te bereiken is. Er is wel een stationnetje maar daar stopt nooit een trein. Toch dendert er dagelijks een trein met hoge snelheid voorbij en de dorpsbewoners noemen hem ‘De snelle pijl.’
Op een dag gebeurt er iets geheimzinnigs, de trein stopt plotseling bij het stationnetje.
Alle kinderen uit het dorp verzamelen zich en bewonderen de trein, maar er gebeurt niets. Voorzichtig strelen ze de buitenkant en dan gebeurt er iets onverwachts. De trein opent zijn deuren en de kinderen staren naar binnen en daar blijkt hij nog mooier te zijn dan de buitenkant.
Eén voor één stappen ze ‘De snelle pijl’ in en volverwachting wachten ze op wat er komen gaat.
Natuurlijk zijn ze een beetje bang en een enkeling wil weer uitstappen, maar de nieuwsgierigheid wint het van hun angst. Ze verwachten dat er elk moment een conducteur of misschien wel de machinist, naar hen toe zal komen, maar dat gebeurt niet.
Plotseling vindt één van de kinderen een kaart waarop staat dat ze allen zijn uitgenodigd om op avontuur te gaan. De uitnodiging is geschreven en ondertekent door de mysterieuze trein zelf.
Opgewonden zoeken ze een plaatsje in de trein en zodra iedereen een plekje heeft gevonden sluit hij zijn deuren om aan een betoverende reis te beginnen.
Ze genieten van de reis aan boort van ‘De snelle pijl’ en bewonderen het prachtige landschap waar hij door heen dendert. Af en toe mindert hij vaart omdat hij langs een fantastische waterval rijdt of langs groene velden met prachtige dieren. De kinderen zijn enorm onder de indruk en zijn er stil van.
Na een tijdje komt de trein aan bij een speelpark. Een gigantisch park waar van alles te beleven is.
De kinderen genieten en het lijkt wel alsof ze nooit moe worden, maar aan alles komt een eind.
Als de zon ondergaat begrijpen ze dat het tijd is om weer naar huis te gaan, maar waar is de trein?
Op het station waar ze uitgestapt zijn is de trein nergens te bekennen. Wat nu, waar moeten ze heen?
Inmiddels wordt het kouder en ze besluiten dicht tegen elkaar aan te kruipen om warm te blijven. Een enkeling huilt en zo zitten ze een tijdje op het station te wachten of de trein hen weer komt ophalen.
Sommige doezelen in slaap, maar worden wakker gehouden door de andere en dan horen ze in de verte een bekend geluid. Dat geluid herkennen ze uit duizenden, het geluid van ‘De snelle pijl’.
Langzaam komt hij tot stilstand en opgelucht springen de kinderen aan boord. Als iedereen aan boord is zet de trein zich weer in beweging. De route naar huis is niet dezelfde als de heen reis, nee integendeel deze is nog veel mooier.
De trein rijdt langs mooie velden en aan de hemel zien zij het magische schouwspel van het noorderlicht aan zich voorbijtrekken.
Diep in de nacht komt de trein weer aan op het voor hen vertrouwde stationnetje waar de ouders al uren op hen staan te wachten en opgetogen zijn dat hun kroost weer veilig zijn aangekomen.
Alle kinderen lopen naar de voorzijde van de trein en bedanken hem voor het onvergetelijke avontuur.
En weet je even leek het erop dat de trein glimlachte en zachtjes knikte, maar misschien hebben ze dat alleen in hun verbeelding gezien. In ieder geval zullen de kinderen uit het dorp nooit vergeten dat ‘De snelle pijl’, stopte op het voor hen vertrouwde stationnetje.
Zo zie je maar…, soms zijn de meest verlaten plekjes anders dan je denkt en waar toch nog iets moois kan gebeuren.