De Stoomlocomotief
Ilse is gek op treinen, vooral van oude stoomlocomotieven. Die vindt ze geweldig. Vaak loopt ze naar het station in de hoop dat er één voorbij komt rijden. Vandaag de dag gebeurt dit niet zo vaak meer, maar als ze er één ziet kan haar dag niet meer stuk. Ilse heeft niet veel vriendinnen, maar dat vindt ze helemaal niet erg. Ze heeft één vriend, waar ze erg veel omgeeft. Voor hem doet ze alles.
Het is mooi weer vandaag en Ilse wandelt dromerig naar het station. Maar voordat ze daar aankomt loopt ze langs het rangeerterrein waar de treinen worden geparkeerd. Vaak vind je daar nog oude stoomlocomotieven. Ilse loopt verder dan gewoonlijk langs het terrein en doet een geweldige ontdekking. Even verderop staat een hele bijzondere stoomlocomotief. Hij staat als het ware verscholen tussen dichte bomen en struiken. Haar blijdschap verdwijnt al snel en droevig bekijkt ze de oude verwaarloosde locomotief. Hoe kunnen ze nu zo’n mooie loco verwaarlozen, vraagt ze zich af.
Haar vingers strelen de koperen koplamp, die tot haar verbazing oplicht en dan hoort ze plotseling iemand zeggen: ‘Dat is een fijn gevoel. Niet schrikken hoor. Ik ben het maar, Bertus. Ik ben al meer dan 200 jaar oud en geen mens kijkt meer naar me om. Door de vooruitgang hebben ze mij op een zijspoor gezet. Het voelt alsof ik word uitgekleed en roest breekt mij op. Oh sorry, ik ratel maar door. Je bent vast van mij geschrokken.’
Ilse is al snel van de schrik bekomen en neemt uit de zak van haar jasje een zachte poetslap en wrijft de koplamp schoon totdat deze weer een goudgele kleur krijgt.
‘Dank je wel, nu kan ik weer veel beter zien. Wat ben jij toch een dapper kind,’ fluistert de locomotief.
‘Graag gedaan. Ik vind je zo mooi,’ antwoordt Ilse.
IJverig poetst Ilse de locomotief schoon met haar doekje. Ze begrijpt dat ze met dat kleine doekje de locomotief niet in zijn geheel kan schoonmaken. Ze merkt nu al dat er lelijke vlekken op haar jurkje zitten. Mama zal hier niet blij mee zijn, denkt ze. Maar ze besluit om koste wat het kost de locomotief te helpen.
‘Elke dag als de school uit is kom ik naar je toe,’ zegt ze.
Ilse doet wat ze heeft beloofd. Ze poest Bertus niet alleen op, nee ze draait ook al zijn bouten en moeren vast. En geeft hem hier en daar ook een drupje olie. Af en toe roept Bertus dat ze hem kietelt. Soms is er een onderdeel stuk en die probeert ze dan te repareren. Ze is vastbesloten om de stoomlocomotief weer een nieuwe toekomst te bieden.
Niemand vertelt ze over haar geheim. Niet omdat ze dat niet wil. Nee, ze wil dat het een verrassing is voor de mensen. Ze werkt hard en precies en Bertus, ja Bertus geniet nog het meest van haar ijver.
Soms heeft ze zijn hulp nodig en dan helpt hij haar. Zeker als er iets zwaars moet worden opgetild. Dan doet hij zijn best haar van dienst te zijn.
Vandaag is het eindelijk zover. Bertus blinkt en vol bewondering bekijkt ze de locomotief van voor naar achteren. En Bertus is trots op haar. Nu is de dag aangekomen dat ze hem gaat tonen aan het dorp.
Ze heeft het hele dorp uitgenodigd voor een speciale onthulling op het station.
De meeste dorpsbewoners staan inderdaad al vol spanning te wachten op het station. Ze weten niet wat er komen gaat, maar nieuwsgierig zijn ze wel.
Vol trots gaat Ilse naar ze toe en vraagt ze mee te komen naar het rangeerterrein. Sommige protesteren en denken dat ze hen in de maling heeft genomen, maar Ilse vertelt hun dat het echt de moeite waard is om mee te komen. Het merendeel volgt haar en fier laat ze hun Bertus zien.
Ze kijken hun ogen uit. Bertus die maar wat trots op haar is knippert van blijdschap met zijn lichten.
‘Kijk, ik heb de locomotief gemaakt, is hij niet fantastisch geworden,’ roept Ilse.
Ze neemt plaats in de stokersruimte en laat Bertus fluiten en zet de wielen langzaam in beweging.
Ilse glimlacht van oor tot oor. Al die uren die zij heeft besteed aan het opknappen van Bertus is met geen goud te betalen.
De burgemeester komt naar haar toe en feliciteert haar met haar geweldige daad en belooft haar dat hij ervoor zal zorgen dat Bertus weer een doel krijgt in het dorp.
Vanaf die dag rijdt Bertus weer regelmatig door het dorp en Ilse is nog steeds dagelijks met hem bezig.
Bertus is wel oud, maar nog lang niet klaar met zijn taak.
Heb jij ook nog iets heel ouds, kijk dan of het echt niet meer nuttig is. Misschien is iemand anders er wel blij mee.