De Zeemeermin

Vanaf zijn prilste herinnering heeft Cock een fascinatie voor de zee die wordt versterkt door zijn speciale band, die hij met iemand deelt. Ook vandaag is hij op deze mooie dag aan het strand te vinden en hoopt dat zijn vriendin hem zal komen begroeten. Hij weet dat de kans groot is dat ze niet in de buurt is, maar toch, je weet maar nooit…?

Ze hebben een bijzondere band, maar hij begrijpt dat elke ontmoeting voor haar gevaarlijk kan uitpakken. Zijn vriendin is namelijk niet zomaar een vriendin…, ze is half mens, half vis. Een zeemeermin dus.

Toen hij haar voor het eerst ontmoette had hij gevraagd hoe ze heette, maar ze had hem vragend aangekeken en haar schouders opgehaald.

‘Dan noem ik je Lynn, dat betekent ‘waterval’ in het Keltisch,’ had hij geopperd.

Lynn had hem lachend aangekeken en geantwoord: ‘Oké Lynn…, dat vind ik een mooie naam.’

In de verte ziet Cock naast de golven, de bekende golfstroompjes verschijnen die erop wijzen dat ze eraan komt. Ze begroeten elkaar vriendelijk en besluiten om samen te gaan zwemmen. De zee is rustig, maar ongemerkt gaan ze verder dan gebruikelijk de zee op en hebben te laat in de gaten dat het weer is omgeslagen.   

De stroming begint sterker te worden en de golven groeien in omvang. Lynn maakt zich zorgen om haar maatje, ook al weet ze best dat Cock dapper is. Inmiddels heeft Cock in de gaten dat hij zichzelf in gevaar heeft gebracht en dat het niet gemakkelijk zal zijn om terug te keren naar het strand. Keer op keer wordt hij overspoeld door hoge golven en terug de zee opgeduwd.

Lynn begrijpt dat haar maatje in gevaar is en probeert hem te ondersteunen en hem in de juiste richting te duwen, maar de kracht van de zee is ook voor haar te sterk.

‘Je bent toch een zeemeermin,’ oppert Cock angstig. ‘Zeemeerminnen hebben toch speciale gaven, dat heb ik eens ergens gelezen.’

‘Ik kan veel, maar toveren dat kan ik helaas niet,’ antwoordt Lynn.

Opnieuw worden ze door een aantal golven heen en weer gegooid en Lynn blijft proberen haar maatje boven water te houden, maar ook zij voelt dat haar krachten afnemen.

 

Op het moment dat de situatie hopeloos lijkt verschijnt er in de verte een vissersschip. De bemanning heeft in de gaten dat er twee personen in het water liggen en dat deze vechten tegen de woeste zee.

De schipper aarzelt geen moment en stuurt zijn schip hun richting op en roept zijn bemanning toe dat ze de plek waar de jonge mensen in het water liggen in het oog moeten houden.

Terwijl de vissersboot naderbij komt neemt Lynn Cock op haar rug en slaat krachtig met haar staart om vooruit te komen in de richting van het schip.

 

De hoge golven maken het de vissers moeilijk om de jongen aanboort te hijsen en gooien een reddingsboei naar het tweetal. Lynn sleept Cock naar de boei die hij met moeite kan vastgrijpen en met de hulp van de bemanning wordt Cock uiteindelijk aan boord getrokken. Er wordt snel een deken over hem heen gegooid en de bemanning legt hem uit dat ze ook zijn vriendin uit het water gaan halen.

‘Dat hoeft niet, zij is een zeemeermin en heeft geen hulp nodig,’ antwoordt hij.

Verbaast kijkt de bemanning hem aan en turen volbewondering naar het mooie schepsel dat in het water zwemt. Ze bedanken haar vriendelijk voor het redden van de jongen.

Als groet slaat Lynn met haar staart op het water en voordat ze in de diepte verdwijnt zwaait ze nog éénmaal naar de bemanning.  

 

De bemanning ontfermt zich over Cock die alweer snel opknapt. Als het schip in de haven aanlegt worden de bemanningsleden als helden ontvangen, maar geen van hen rept met een woord over de zeemeermin. Wie zou hen overigens geloven. Niemand toch?

 

Na dit opmerkelijk avontuur wordt de band tussen Cock en de bemanning steeds hechter. Soms zien de vissers de zeemeermin voor hun boeg uitzwemmen en wijst ze hen de weg naar een goede vangst.

 

Cock is zijn fascinatie voor de zee niet verloren en gaat nog dikwijls naar het strand. Zo af en toe gaan Lynn en Cock nog wel eens zwemmen, maar na die spannende dag gaan ze nooit meer zo ver de zee op.

 

Ga dus nooit te ver de zee in, want niet iedereen heeft het geluk dat er een zeemeermin in de buurt is die je kan redden. Daarbij komt dat zeemeerminnen heel zeldzaam zijn, dus of je het gelooft of niet, het verhaal is waar. Want die jongen…, dat was ik…?