Waar is mama?
De kinderen hebben van juf Grentina de opdracht gekregen om in het bos opzoek te gaan naar speciale takjes, blaadjes of andere natuurlijke materialen. De kinderen zoeken ijverig naar iets speciaals en dat is best een opgave, want er is zoveel te zien.
‘Was Freek nou maar hier. Hij zou wel weten waar we naar moesten zoeken,’ roept Eef.
‘Waar is Freek eigenlijk,’ vraagt Lala?
‘Ik weet het niet, maar laten we maar snel verder zoeken.’
‘Horen jullie dat ook,’ vraagt Fill?
‘Wat hoor je dan,’ antwoordt Eef.
‘Dat gepiep. Nu hoor ik het weer. Kom laten we gaan kijken waar het vandaan komt.’
Samen gaan ze op zoek waar het gepiep vandaan komt en dan kijken ze plotseling in drie paar ogen, die hen angstig aanstaren.
Midden in het bos staan drie kleine eendjes die er geen idee van hebben waar ze zich bevinden.
‘Mama…, mama….,’ roepen de kleintjes.
‘Waar is jullie mama dan,’ vraagt Lala?
‘Mama weg…, weg,’ piept één van de kleintjes.
De kinderen besluiten op zoek te gaan naar hun mama, maar eerst zorgen ze ervoor dat de kleintjes veilig zijn. Ze brengen ze naar Dotty omdat ze weten dat zij ze kan verzorgen en ze niet uit het oog zal verliezen. Snel gaan ze weer terug naar het bos om de moeder te zoeken. Eindelijk na uren zoeken vinden ze mama-eend. Ze ligt gewond in een diep gat. Geen van de kinderen lukt het om bij haar te komen.
‘We moeten iets doen,’ roept Eef.
‘Ja, maar wat? Waarmee kunnen we haar, zonder dat we ons zelf in moeilijkheden brengen, naar boven halen’ oppert Lala. ‘Eén van ons moet Flits gaan halen. Hij kan ons vast wel helpen.’
‘Ik ga wel,’ antwoordt Fill en rent zo hard als hij kan terug naar het dorp.
Intussen proberen de anderen mama-eend te kalmeren. Ze vertellen haar dat haar kinderen gezond en wel in goede handen zijn. Zo nu en dan valt mama-eend in slaap, moe van al de inspanningen die zij heeft moeten leveren om uit de kuil te komen. Haar vleugel doet pijn en er druppelen tranen uit haar ogen. Ze probeert ze te verdoezelen, maar de kinderen hebben heus wel in de gaten dat mama-eend niet alleen veel pijn, maar ook veel verdriet heeft en ze blijven proberen haar op te peppen.
Eindelijk komt Fill terug met in zijn kielzog Flits, die een apparaat met zich meesleurt.’
‘Opzij jongelui. Laat deze kabouter zijn werk doen,’ roept Flits.
Met zijn allen doen ze een paar stappen achteruit en kijken bewonderingswaardig naar wat Flits aan het doen is.
Hij plaatst een soort stelling over de kuil en daar bevestigt hij een stel stevige touwen aan vast. Hij vraagt Eef of hij hem kan helpen en legt hem uit wat het plan is.
En zo krijgt Eef een groot aandeel in de redding van mama-eend. Flits bevestig een flinke lus om de middel van Eef en laat hem via de draagconstructie de kuil in zakken. Eef spreekt mama-eend bemoedigend toe en voorzichtig tilt hij haar op. Met zijn alle trekken ze de twee naar boven en dan is mama-eend na vele angstige uren bevrijdt.
Eef en Lala brengen haar naar Dotty zodat zij haar kan verzorgen. Flits en Fill pakken al het materiaal in en brengen deze terug naar de werkplaats van Flits.
Na twee weken is de vleugel van mama-eend hersteld en kan zij haar reis samen met haar kinderen voortzetten, maar niet voordat zij de kinderen bedankt voor hun geweldige hulp. En natuurlijk bedankt ze ook Dotty en Flits voor hun hulp en goede zorgen.